'Daan & Nadia' was mijn eerste YA-boek. Het gaat over twee jongeren die elkaar ontmoeten in het ziekenhuis; de een worstelt met het leven, de ander vecht tegen de dood. Het idee voor dit verhaal is ontstaan toen ik tijdens een schrijfcursus de opdracht kreeg om iets te doen met een  jeugdherinnering. Ik dacht meteen terug aan het kaartje dat ik ooit kreeg, toen ik zelf op 15-jarige leeftijd in het ziekenhuis lag voor een operatie aan mijn enkel. De kaart was gemaakt door een meisje dat ik kende. Zij bleek op dat moment op een andere afdeling in hetzelfde ziekenhuis te liggen.
Aangezien ik zelf mijn kamer moest delen met vijf oudere vrouwen, vond ik het heel bijzonder om een kaartje te krijgen van een leeftijdsgenoot die in dezelfde situatie verkeerde. Jaren later gaf dit kaartje mij de inspiratie om een verhaal te schrijven over twee jongeren die elkaar ontmoeten in het
ziekenhuis. Alleen… waarom lagen ze daar? Een operatie aan een enkel is niet echt interessant om over te lezen; als schrijfster moest ik mijn hoofdpersonen iets ernstigers laten meemaken om het verhaal echt spannend te maken. Spoiler: de altijd optimistische en sportieve Daan krijgt helaas een hersentumor (sorry, Daan!) en Nadia worstelt met haar mentale gezondheid (sorry, Nadia!). Twee tegenpolen die elkaar in het normale leven waarschijnlijk nooit zouden aanspreken, leren elkaar in het ziekenhuis beter kennen en er ontstaat een bijzondere band. Maar voor hoe lang?

​

Tijdens het schrijven van dit boek heb ik veel research gedaan. Zo moest ik uitzoeken wat de symptomen zijn van de hersentumor die Daan heeft, hoe deze behandeld kan worden en hoe zijn ziekte verloopt. Ik kreeg een rondleiding in een bestralingscentrum en vroeg verpleegkundigen en
een psychologe hoe het is als je als jongere de diagnose kanker krijgt. Zo verzamelde ik alle informatie die ik nodig had om het boek te schrijven. Dat maakt het verhaal heel realistisch. Zelfs zo realistisch dat lezers me nog wel eens vragen hoe het nu met Nadia gaat. Wie weet schrijf ik ooit nog
eens een vervolg…