Een heus familieproject van het gezin Beunen. Het idee kwam van Eefje Beunen. De teksten van de sprookjes zijn bewerkt door Wendy Beunen, de muziek is gecomponeerd door vader Kees, de teksten van de liedjes zijn geschreven door moeder Hannie en de liedjes zijn ingezongen door Joany Beunen. Alleen de illustraties zijn van iemand buiten het gezin, namelijk van Saskia Halfmouw. De reden voor het schrijven van dit sprookjesboek is dat het hoognodig tijd werd voor liedjes bij meer sprookjes dan alleen bij Roodkapje.
Dit ideale voorleesboek bevat twaalf sprookjes. De sprookjes lijken bewerkt tot wat kortere verhalen, waardoor soms wat informatie lijkt te missen, maar de kern van het sprookje is krachtig, prachtig en juist uitgewerkt waardoor het eigenlijk helemaal niet voelt alsof er een klein stukje mist. Elk sprookje wordt afgesloten met een (relatief) kort liedje dat zeer goed past bij het sprookje. De melodie is aanstekelijk en de teksten zijn mooi opgebouwd: veel herhaling, rijm en de kern van het verhaal komt goed naar voren. Handig daarbij is dat de sprookjes via de QR-code in het boek te beluisteren zijn, en van goede kwaliteit.
De ietwat bewerkte sprookjes hebben soms een grappig element. Zo is er in Doornroosje sprake van dertien feeën, maar omdat er maar twaalf gouden borden zijn, worden er twaalf in plaats van feeën uitgenodigd. Daarom moet één fee thuisblijven; heel anders dan de oorspronkelijke versie. Hoewel de dertiende fee op de illustratie wel doet vermoeden, waarom deze fee niet was uitgenodigd. Bij het sprookje Roodkapje is de opmerking die Roodkapje maakt over de stank ín de wolf weer heel geestig.
Elk sprookje bevat meerdere, vooral grote illustraties, afgewisseld met soms wat kleinere illustraties. De illustraties zijn sprookjesachtig en dus passend bij dit sprookjesboek. De ene illustratie, bijvoorbeeld van Het lelijke jonge eendje, is magisch en sfeervol. Weer een andere illustratie is erg geestig, zoals de koning in zijn blote achterste in De nieuwe kleren van de keizer of de kwijldruppel van de wolf in Roodkapje. Wat ook sterk is, is de diversiteit die te zien is in de illustraties; ze laten zien dat er ook in sprookjes diversiteit kan zijn. Die afwisseling maakt het een krachtig geheel en passend bij de tijd van nu.
Doordat de meeste sprookjes heel bekend zijn, zijn ze goed voor te lezen aan jongere kinderen. Aan de andere kant was het ook mooi geweest als er voor wat minder bekende sprookjes was gekozen. Ook omdat er wat herhaling is in de sprookjes, zoals in De Zeven Geitjes en in Roodkapje, waar in beide sprookjes de buik open en dicht wordt gemaakt of het spoor dat Hans achterlaat in het verhaal Hans en Grietje en het spoor dat Klein Duimpje achterlaat in Klein Duimpje. Toch is het zeer begrijpelijk dat er gekozen is voor de meest bekende sprookjes zodat er ook bij deze andere sprookjes liedjes zijn en niet alleen meer bij Roodkapje. Een vervolgboek met minder bekende sprookjes én liedjes zou niet misstaan!
Comments