Een verhaal over families, stambomen, elkaar helpen, bloedverwanten en je eigen huis.
Uil houdt van een gezellig, knus en net huis. Als hij aan het schoonmaken is, bedenkt hij dat hij zijn huis nóg gezelliger wil maken. De drie lijstjes aan de muur met zijn vader, moeder en een ei moeten anders, maar dan vallen de lijstjes en gaan ze stuk. Uil is verdrietig. Haas en Vos komen helpen met als gevolg dat Vos zijn hand bezeert en er een verbandje aan te pas moet komen. Ze raken in gesprek over ouders, familie en ze maken uiteindelijk een stamboom. Begrippen zoals oma, grootmoeder, opa en grootvader worden op een speelse manier en goed uitgelegd, waarbij het dan weer extra grappig is dat Uil (vaak als wijs bestempeld) er weinig van snapt.
Het taalspel is net als in andere verhalen over Vos en Haas weer mooi. Woorden worden op grappige en duidelijke manieren uitgelegd. De woordspelingen zijn sterk, bijvoorbeeld in onderstaand gesprek tussen Uil en Haas.
'En zijn dit je ouders nog een keer, samen op de foto?'
'Mijn pa en mijn ma', zegt Uil knorrig.
'Niet mijn ouders.
Want ze helemaal niet oud.'
Daarnaast wordt later in het verhaal het woord 'bloedverwant' uitgelegd, waarbij een koppeling wordt gelegd met het eerdere 'bloedverband' van Vos. Heel vindingrijk.
Ook leuk zijn de verwijzingen naar eerdere verhalen over Vos en Haas, zonder dat je die gelezen hoeft te hebben.
Een ideaal boek voor beginnende lezers door de humor, het taalspel en de mooie eenvoudige manier waarop de zinnen opgebouwd zijn.