Wie wil dat nou niet voor alles wat je doet een prijs krijgen? Een prijs voor het leeg eten van je bord en een prijs voor het uur lang samen spelen bijvoorbeeld, is helemaal niet verkeerd. Toch vinden Robbie en An dat niet zo heel leuk in het boek Prijskinderen. Ze krijgen namelijk voor alles wat ze doen een prijs van hun vader en dat dat veel prijzen zijn, is goed te zien in de illustraties.
Robbie en An vinden het overdreven prijsgedrag van hun vader toch een beetje te ver gaan. Ze proberen van alles om maar geen prijs te hoeven krijgen en besluiten maar wat stouter te worden. Maar ja, ook dat werkt allemaal niet. Ze blijven prijzen krijgen. Dat stout worden uit zich eerst voorzichtig in bijvoorbeeld het verstoppen van de halters van vader, maar als dat niet werkt moeten ze nóg stouter worden. Uiteindelijk pas als de vader van An en Robbie een belangrijke wedstrijd heeft gewonnen lijkt het tij te keren...
Je zou Kees de Boer misschien kunnen kennen van Maar eerst ving ik een monster of van Agent en Boef. Prijskinderen is geheel anders, maar toch zie je speelsheid van Kees de Boer ook in dit boek terug. De humor die hij in het verhaal weet te stoppen, is prachtig; niet alleen in de tekst maar voornamelijk in de illustraties. De gezichten van de kinderen spreken boekdelen. De taal die Kees de Boer gebruikt in dit prentenboek is rijk; kinderen zullen nieuwe woorden leren en die uit de context of uit de illustraties af gaan leiden. Heel fijn een leerzaam verhaal en dan niet alleen wat betreft woordenschat. Juist ook het feit dat beloningen niet genoeg zijn, maar knuffels vaak beter dat maakt dit een sterk boek. Het gaat niet altijd om het materiële maar juist om het immateriële. Fijn om dat juist eens via de kinderen naar voren te zien komen en dat het geen les is vanuit ouders.