'We willen ónze toekomst! Een wereld waarin dieren en mensen veilig naast elkaar kunnen bestaan.'
Een vervolg op 'De laatste beer' kon niet uitblijven. Na het succes van dit boek, was wel duidelijk dat velen een vervolg wilden. En dat vervolg is er nu in 'Op zoek naar Beer'. Mocht je 'De laatste beer' niet hebben gelezen, dit boek bevat een ontroerend en hartverwarmend verhaal over vriendschap en onvoorwaardelijke liefde tussen een ijsbeer en de elfjarige April op de Noordpool.
In 'Op zoek naar Beer' gaat het verhaal van April en Beer verder, zeventien maanden later om precies te zijn. Je zit meteen weer in de wereld van April. April kan thuis niet goed aarden, heeft vaak heimwee naar Beer en de Noordpool en ze kan ook maar moeilijk wennen aan het feit dat haar vader een vriendin heeft. De titel verraadt al wel dat ze Beer weer gaat ontmoeten, want na een gek telefoontje van haar vriend Tör en eigen research blijkt er een beer neergeschoten te zijn in Longyearbyen en niet zo maar een beer; alles wijst erop dat het gaat om Aprils Beer. Best knap om zeker te zijn van je zaak, want ijsberen lijken wel erg op elkaar. April krijgt haar vader zo ver terug te gaan naar de Noordpool en al snel merk je de liefde die April heeft voor Beer, de natuur en vooral de ijsberen. Net een kleine soort Gretha Thunberg. Eenmaal op de Noordpool belanden ze al vrij snel in een bizar avontuur waarin ze nieuwe mensen ontmoeten, sneeuwstormen meemaken, verdwaald raken, ijsberen in gevaar tegenkomen en uiteraard ontmoet April Beer. Wonder boven wonder is hij niet zo gewond als ze dacht. Hij kent haar gelukkig nog en de band lijkt daarmee nooit weggeweest te zijn. Beer heeft echter een prachtig geheim, maar hij heeft Aprils hulp daarbij ontzettend hard nodig om.
Net als 'De laatste beer' zit ook dit boek weer goed in elkaar met onverwachte gebeurtenissen en onvoorwaardelijke liefde tussen mens en dier. Dat je zo maar vrienden kunt worden met een ijsbeer, wordt niet aangeraden. Dat blijkt ook wel uit het feit dat een andere ijsbeer zeer agressief is naar April toe en het feit dat anderen deze band tussen dier en mens niet geloven. Uiteraard schrijft Hannah Gold in haar nawoord dat je niet zo maar een wilde ijsbeer moet benaderen.
Het boek leest vlot en de taal is toegankelijk, net als de sfeer en de beschrijvingen van de omgevingen in het verhaal. Doordat de gebeurtenissen zich vrij vlot opvolgen met elke keer een bepaalde adempauze, blijf je geboeid tot het eind.
Het is Hannah Gold goed gelukt de impact van klimaatverandering weg te zetten in dit prachtige en krachtige verhaal. Af en toe komt het wat belerend over, maar de uitleg tussendoor helpt wel goed bij het vormen van een compleet beeld van wat het smelten van het ijs doet met de natuur. Mooi om te zien dat de boodschap niet zo zeer is dat we met z'n allen naar de Noordpool moeten om ijsberen te redden, maar wel dat we met kleine dingen in je eigen omgeving een bijdrage kunnen leveren aan het behoud van het leefgebied van de ijsbeer.
Schrijver: Hannah Gold
Illustrator: Levi Pinfold
Vertaler: Sandra Hessels
Jaar: 2024
Genre: fictie
Leeftijd: 9+
Uitgeverij: Volt