Luna is een prachtig, ontroerend, spannend én grappig verhaal over vertrouwen hebben in elkaar, anders zijn, vriendschap en zelfvertrouwen.
Je belandt meteen bij het begin van het boek in een filmische wereld: je wordt in het verhaal gezogen. Het verhaal van Luna. Je sluit haar direct in je hart. Luna is een bijzonder stoer meisje dat stemmen hoort. En dat is best raar, want wie hoort er nou stemmen? Ze hoort onder andere de stem van Gozert. (Gozert ken je misschien uit het andere boek van Pieter Koolwijk: 'Gozert'). Gozert was de onzichtbare vriend van Ties, een jongen die een tijd bij Luna in Huize Hoopvol heeft gewoond, waar kinderen wonen die anders zijn. Luna woont in Huize Hoopvol omdat haar ouders en zussen het lastig vonden met haar om te gaan. Zelf noemt ze Huize Hoopvol Huize Hopeloos. En hopeloos lijkt haar situatie. Ouders die bijna niet langs komen, laat staan haar zussen. Het is pijnlijk te lezen hoe de situatie van Luna is. ⁸Ze voelt zich erg alleen. Elk weekend mag Luna naar Ties. Ze vindt het heerlijk bij Ties thuis. Ze mag lekker zichtzelf zijn en haar stemmen zijn daar niet.
Luna's moeder besluit Luna ineens mee te nemen uit Huize Hoopvol om te investeren in de relatie met haar dochter Ze gaan met z'n tweeën op het vakantiepark van haar vader wonen. Het is ontroerend om de worsteling tussen moeder en Luna te zien. Luna vindt het eerst niet leuk, alleen met haar moeder, want haar moeder snapt haar toch niet en is blij dat Gozert bij haar is. Luna's moeder doet echt haar best om haar te begrijpen, maar vindt dat heel moeilijk.
Op een van Luna's wandelingen rondom het park ontmoet Luna een moeder met twee kinderen. Ze komt erachter dat ze een geheim bewaren. Samen met Gozert gaat ze op avontuur. Welk geheim bewaren zij? Waarom oogt die moeder zo nerveus?
Een heerlijk avontuurlijk boek met echt prachtige illustraties waarin je kan wegdromen. Net zo dromerig als Luna zelf. Ook zo fijn: het lettertype, de blauwe tekst van Gozert en het andere lettertype voor de andere stemmen die Luna hoort. Zo knap hoe Pieter Koolwijk de emoties in het boek kan verwoorden en aan alles toch een positieve draai geeft.