Dit verhaal is bijzonder, vanwege de originele vormgeving en het unieke onderwerp. Het gaat over de erfelijke sikkelcelziekte: de onzichtbare ziekte.
De elfjarige Lennox hoort zijn ouders praten over het Onzichtbare Ziekenhuis. Ze hebben het ook over Lennox, wanneer hij een keer mee zou kunnen. Lennox vindt het allemaal maar vreemd. Hij besluit in te breken op de laptop van zijn vader om te achterhalen hoe laat zijn vader in het Onzichtbare Ziekenhuis moet zijn, als hij op een dag het gelukshangertje van de ketting van zijn vader (in de vorm van een gouden sikkel) vindt, die hij altijd om heeft en nooit af doet. Hij gaat de ketting samen met zijn stoere vriendinnetje Aya naar zijn vader in het ziekenhuis te brengen. Op de weg ernaartoe gebeurt er van alles en als hij daar eenmaal aankomt, ziet hij geen ziekenhuis en dan blijkt hij ook nog eens zijn hanger onderweg verloren te zijn. Kan hij de hanger en zijn vader vinden?
Mooi aan het verhaal is allereerst de vriendschap tussen Aya en Lennox. Verder is de symboliek krachtig: als je meer weet over of van iets, opent dit je ogen, dan zie je het ook echt. En uiteraard is het onderwerp zelf sterk, want wat is de sikkelcelziekte en hoe merk je dat aan iemand?
De felle kleuren in de grote, stoere illustraties van Hedy Tjin worden aangevuld met de fijne tekenstijl van Brian Elstak. Soms staat de tekst wat scheef en andere keren moet je het boek een kwartslag draaien om verder te lezen. Vrij uniek.
Het verhaal zal kinderen vanaf een jaar of 9 zeker kunnen boeien, maar dit is wel een boek dat qua vormgeving en onderwerp niet elk kind zal pakken. Het boek lijkt een kunstwerk en dat moet je aanspreken (mijn negenjarige vindt het niks). Het unieke sprak mij enigszins aan, het maakte me nieuwsgierig, maar ik vraag me wel af wat kinderen van dit boek vinden. Ik weet niet zo goed of het bij de doelgroep past, vanwege het kunstzinnige. Desondanks heeft het al veel lovende woorden ontvangen (van volwassenen) en stond het op de shortlist van de Boon jeugd- en kinderliteratuurprijs 2022 en bekroond met een Zilveren Griffel en Zilveren Penseel 2022. Dan moet het wel goed zijn, maar heel eerlijk, ik vind het meer geschikt voor kunstzinnige volwassenen dan voor kinderen...
Voor ieder kind een boek, dus er vast wel een kind dat dit boek interessant zal vinden. Je kunt kinderen er kennis mee laten maken en lees het bijvoorbeeld voor of lees het samen, zodat kinderen iets leren over een vrij onbekende ziekte.