Lampje is het debuut van illustrator Annet Schaap, En wat voor één. Een ijzersterk, adembenemend, magisch, fenomenaal, filmisch, sprookjesachtig avonturenverhaal over het meisje Lampje.
Lampje groeit op bij haar vader in een vuurtoren, waar hij vuurtorenwachter is. Omdat haar vader steeds dronken is en een deel van zijn been mist moet Lampje elke dag de 61 treden naar boven lopen om met lucifers de lamp van vuurtoren aan te doen. Die treden loopt ze twee keer per dag, want overdag moet de lamp weer uit. Als de geldproblemen te hoog oplopen, de lucifers op zijn en er die nacht een schip verongelukt, wordt Lampje bij haar vader weggehaald, voor maar liefst zeven jaar. Haar vader wordt opgesloten in de vuurtoren en zij komt te wonen in het Zwarte Huis van de Admiraal, bij Martha, de knorrige huishoudster en haar verstandelijk beperkte zoon Lenny, en bij Nick, de stille tuinman. Ze komt er al snel achter dat er ook een vreemd wezen op zolder, in de torenkamer, woont. Lampje gaat op onderzoek uit. Het vreemde wezen blijkt een jongen met een vergroeiiing; een vissenstaart. Hij heet Vis (of Edward). De jongen is eerst heel bozig en wild, maar ontdooit steeds meer naarmate het verhaal vordert. Hij is anders, anders dan Lampje. Toch hebben ze allebei wat gemeen: ze zijn allebei op hun eigen manier anders, hebben allebei geen moeder meer en werden allebei afgesloten van de wereld door hun vader. Lampje besluit voor dit wezen te gaan zorgen. Ze bouwen iets op; iets bijzonders. Lampje verzorgt Vis en Vis leert Lampje lezen.
Als er kermis in de buurt is, mag ze erheen van Martha. Ze ontdekt daar dat er een vrouw met vissenstaart zwemt; Vis is dus niet alleen! Misschien is het zijn moeder. Dan volgen de gebeurtenissen zich op, compleet met prachtige, kleurrijke kermisfiguren, zoals een vrouw met een baard en een dwerg, maar ook spannende momenten waarop de Admiraal dingen wil doen die vreselijk zijn...
Bij het verschijnen van dit boek, wilde ik het meteen lezen. Het leek me een prachtig boek en het boek voldeed aan mijn verwachtingen. Ondanks de dikte van het boek, leest het als een film, zo vlot. De eindeloze gesprekken die Lampje in haar hoofd voert, zijn enorm beeldend en vol emotie. Daarnaast zijn de wisselende vertelperspectieven erg prettig om een volledig beeld te krijgen wat er leeft in de diverse personages, waarom ze zijn zoals ze zijn. De paar illustraties van de personages, maken het beeld verder compleet.
Een boek over anders zijn, opgroeien in een gezin dat anders is dan de standaard, geloven in jezelf, geldproblemen, vrijheid, schuld, doorzettingsvermogen en moed. Dit is dus echt een boek dat ingezet kan worden bij heel veel thema's of gesprekken.
Inmiddels heb ik al meerdere gesprekken gevoerd met studenten, ouders en leerkrachten die dit boek thuis voorlezen of inzetten in de klas. De reacties zijn wisselend. Zelf vind ik het boek prachtig, maar het is ook best wel pittig leesvoer voor de meeste kinderen in de bovenbouw. In haar schrijfwerk is Annet Schaap een unieke kunstenares; beeldend, sfeervol en het boek zit ingenieus in elkaar. Dat maakt het een enorm goed boek, maar soms ook een iets te ingewikkeld boek voor sommige kinderen. Kijk daarom altijd goed of het boek past bij de belevingswereld van jouw kind of jouw klas. Als voorleesboek zou je dit boek misschien niet direct kiezen, omdat het een vrij dik boek is, maar de beelden die dit verhaal bij kinderen oproepen, zijn zo krachtig dat kinderen direct een film voor zich zullen zien.
Zeker is dat dit boek terecht een klassieker mag worden genoemd. Het boek is namelijk al in 25 talen vertaald, er zijn een theaterversie/toneelstuk en een tv-serie van en het boek heeft verschillende Nederlandse literatuurprijzen gewonnen, zoals de Gouden Griffel en de Woutertje Pieterse Prijs. Op de site van de Woutertje Pieterse Prijs staan nog mooie lessuggesties.