'Iedereen heeft weleens hulp nodig.'
Het eigenwijze eekhoorntje Jip en haar oma hebben in de herfst allerlei eten verstopt en nu het winter is, moeten ze alles vinden al hun verstopte eten verzamelen winter. Alleen voelt oma zich niet zo goed, wat goed zichtbaar is in de illustraties. Jip is dapper en is ervan overtuigd dat ze alles zelf kan vinden, helemaal alleen. Ze begint goed en vol goede moed, maar het eten is soms best lastig te vinden en de mand wordt zwaarder en zwaarder. Het is wachten op het moment dat de mand te zwaar wordt en dat er iets gaat gebeuren. Die spanning is voelbaar en de opbouw ernaartoe voorzichtig voorspelbaar. Als je goed kijkt zie je aan de uitdrukking van Jip dat ze het best zwaar heeft, maar ondanks dat accepteert ze geen hulp. Tot op een zeker moment...
In tekst en beeld wordt een mooi krachtig verhaal geschetst over hulp aanvaarden als het echt niet anders kan en dat je echt niet zo koppig of zo stoer hoeft te zijn; je hoeft echt niet alles alleen maar zelf te kunnen. Maar tegelijkertijd is het een verhaal over moed en vriendschap. Dit is dus echt een ideaal boek om voor te lezen aan jonge kinderen die stoer en vol goede moed zeggen dat ze alles zelf kunnen. Vooral ook vanwege het grappige, humoristische tintje van dit boek. Dit boek laat namelijk zien dat je zelf heel veel kunt, maar dat je soms echt even een ander nodig hebt. Door de zachte en warme illustraties waarbij uitdrukkingen goed zichtbaar zijn, ben je als luisteraar direct geboeid.
Extra leuk in de herfst of in de aanloop naar de winter toe. Dat maakt het verhaal net even betekenisvoller.