Dit prentenboek leent zich uitstekend voor het bespreken van gevoelens die kinderen hebben. Het verhaal is beeldend, maar niet te zwevend; het is juist krachtig en het laat goed zien dat elke emotie er mag zijn én dat het best lastig is om al die verschillende emoties de baas te worden of te blijven.
Op de eerst bladzijde maak je kennis met de manager van het Grote Gevoelshotel. Een personage dat vooral opvalt vanwege het prachtig geïllustreerde haar, dat als een brug tussen land en het hotel lijkt te fungeren. Vervolgens neemt de manager je mee in haar werk: 'Je weet nooit wie er in komt checken' en 'Alle gevoelens krijgen een plek, hoe moeilijk ze soms ook zijn'. Hiermee geeft Lidia Brankovic heel sterk dé boodschap van het boek al aan: gevoelens komen en gaan en hoe moeilijk ze ook zijn, ze zijn er, je moet ze toelaten. Ze stelt in krachtige, korte tekst en dromerige, sfeervolle beelden diverse emoties voor, zoals Verdriet, Lawaai, Woede en Vrede. Misschien is de mooiste nog wel Dankbaarheid, waar duidelijk wordt dat rust en de natuur nodig zijn. Zo komen er nog verschillende emoties voorbij, gevoelens die komen en gaan, want, 'Maar wat voor gevoelens er ook langskomen, ik weet dat ze altijd weer vertrekken.' Duidelijk wordt wel dat ieder mens een manager is van zijn of haar eigen gevoelens. De beelden bij de voorbeelden zijn sprekend en krachtig. De emoties zijn min of meer herkenbaar en soms juist lekker vaag.
De wat jongere kinderen zouden zich kunnen afvragen of alle emoties die voorbijkomen wel echte emoties zijn. Over de basisemoties, zoals Woede en Verdriet, hoef je niet te twijfelen, maar hoe zit het met Vrede en Dankbaarheid? Waarom noemen we dat ook emoties? Iets om juist met wat oudere kinderen of kinderen die daaraantoe zijn door te praten.
Auteur: Lidia Brankovic
Vertaler: Edward van de Vendel
Jaar: 2024
Genre: prentenboek
Leeftijd: 4+
Uitgeverij: Horizon