Cato groeit alleen met haar vader op. Op een dag vindt ze een kaartje van een verlaten bioscoop. Ze is nieuwsgierig en gaat kijken; het blijkt een mysterieuze bioscoop. Er worden geen gewone films gedraaid... De bioscoop lijkt in verbinding te staan met het verleden. Cato komt door middel van deze mysterieuze bioscoop, de herinneringen van verschillende mensen en haar eigen speurwerk langzamerhand achter een bijzonder verhaal in haar eigen geschiedenis.
Bij het lezen van dit boek, werd wel duidelijk dat dit boek kans zou gaan maken op prijzen. De schrijfstijl is niet alleen ontzettend fijn; vooral de wijze waarop je als lezer Cato leert kennen en met haar meeleeft is prachtig uitgewerkt. De ontvouwing van het mysterie is knap gedaan. De relatie tussen Cato en haar vader is niet al te best en gaandeweg leer je hoe dit komt. Ook fijn dat niet alles meteen wordt ingevuld voor de lezer, dat houdt je geboeid! Complimenten voor hoe dit uitgewerkt is. Als je niet zo veel met 'tijdreizen' hebt, is het even wennen. Na het boek blijf je als lezer nadenken: welke herinnering zou jij weer willen beleven?