Een indrukwekkend en intrigerend verhaal dat laat zien dat je mag zijn wie je bent. Soms voelt het als een echt magisch sprookje en dan weer als een zeer realistisch verhaal dat zich vandaag de dag zomaar zou kunnen afspelen. TJ Klune heeft met dit vervolgverhaal op het al magisch mooie 'Het weeshuis in de azuurblauwe zee' laten zien dat verhalen nooit af zijn en sterker kunnen worden als ze een diepere laag krijgen in een vervolg.
Je leest dit verhaal vanuit Arthur Parnassus, directeur van het weeshuis, in tegenstelling tot 'Het weeshuis in de azuurblauwe zee' waar je het verhaal las vanuit Linus Baker. Aan alles merk je dat hij alles, maar dan ook echt alles over heeft voor de kinderen in dit weeshuis. Hartverwarmend en ontroerend. De kinderen zijn bijzonder, ze zijn magische wezens en hebben allemaal unieke talenten. Talia is een tuinkabouter. Sal is een jongen die van gedaante kan veranderen. Chauncey is een vormloze groene jongen met tentakels. Phee is een bosnimf. Theodore is een gevleugeld draakje en Lucy is de antichrist. Dat ze het fijn hebben met elkaar wordt meer dan duidelijk. Arthur wil dan ook samen met Linus de kinderen adopteren. Alleen zit het ministerie van Toezicht Magische Jeugd hen in de weg. Dat blijkt alleen al bij de hoorzitting waar Arthur naartoe moet. Waar Arthur hoopte een pleidooi te kunnen houden voor alle magische wezens, wordt de hoorzitting steeds meer een vragenvuur waarin hij wordt ondervraagd over zijn verleden. Naarmate het vragenvuur vordert, hoe sneller je gaat lezen. En als Arthur de feniks die in hem zit, ook nog eens vrijlaat, krijgt het verhaal een andere wending en word je nog meer het verhaal ingezogen.
Sterk uitgewerkt is het contrast tussen Arthur die vecht voor de magische wezens en het ministerie van Toezicht Magische Jeugd in de hoedanigheid van inspecteur Marblemaw. Een vrouw die tijdelijk de boel in de gaten komt houden in het weeshuis. Een vreemde vrouw, want je voelt aan alles dat er meer achter haar bedoelingen zit. De komst van een nieuw kind in het weeshuis, de Yeti David, is dan ook een fijne, want hierdoor komt het samenspel tussen de kinderen beter uit de verf en werkt het verhaal ook toe naar ouderschap en niet alleen naar het tegenhouden van het ministerie en het beschermen van de magische wezens.
Al met al een zeer fascinerend en opmerkelijk verhaal dat vermaakt en een stevige boodschap op een prachtige manier verwoordt. Complimenten voor de vertaling zijn daarbij op z'n plek. Het is daarbij ook aan te raden is vooral ook het nawoord te lezen.
Schrijver: TJ Klune
Vertaler: Anneke Bok en Danielle Visser
Jaar: 2024
Genre: YA
Leeftijd: 13+
Uitgeverij: Volt