'God is de Zon. De wolken zijn haar boodschappers. Regen is gewoon regen.'
Hond Johannes neemt je mee op zijn avontuur in het park waar hij woont, zijn zekerheid in het leven zijn bovenstaande gedachten. Hij is 'De Ogen', zo snel als het licht en brengt elke dag verslag uit aan de drie Bizons in het park, de 'Handhavers van het Evenwicht', van alles wat hij heeft gezien. Samen met zijn Hulp-Ogen, de meeuw Bertrand, de pelikaan Yolanda, Sonja de eekhoorn en Angus de wasbeer houden ze alles in de gaten wat er gebeurt in het park op het eiland. Als er een nieuw gebouw verschijnt middenin een park is Johannes helemaal in de ban van de rechthoekige doeken die bij het gebouw staan met allerlei moois erop. De dieren beloven hem dat ze gaan proberen hem het gebouw in te loodsen. Maar als er plotseling een klein meisje in het water valt, redt Johannes het meisje, alleen lijkt de hele wereld daarna naar hem op zoek. Hij moet zich schuilhouden. Als ze daarna een plan bedenken de drie Bizons van hun eiland af te halen, begint een race tegen de klok en er volgt een bijzondere onthulling...
Een boek waarin hond Johannes eigenlijk iedereen zou kunnen zijn. Hij maakt allerlei dingen mee, die wij als mensen ook mee zouden kunnen maken, want ook wij ontdekken nieuwe dingen en zien dat er meer in het leven is of dat er deuren opengaan naar nieuwe werelden. Maar het gaat ook over jezelf zijn en anders zijn. Best filosofisch voor een kinderboek, misschien wel geschikter voor volwassenen, vanwege deze en andere diepere lagen. Als eenvoudig dierenverhaal zonder diepere laag is dit boekperfect voor de kinderen in de bovenbouw.
Maar eigenlijk mogen wij, de lezers, de vergelijking met mensen niet maken van de schrijver en dat is misschien wel het meest bijzondere aan dit boek. Dave Eggers schrijft niet voor niets voorin 'De dieren staan niet voor mensen. De mens heeft de neiging om zichzelf overal in terug te zien... Hier zijn de honden honden, de vogels vogels, de geiten geiten en de Bizons Bizons.' Dus ondanks Johannes' gedachten en de gesprekken tussen de dieren, het zijn geen menselijke trekjes, ook al lijken ze toch te handelen als mensen door bijvoorbeeld plannen te smeden.
De vertaling van Maria Postema is erg sterk. De taal in het boek is ontzettend mooi en soms heerlijk luchtig. Toch zullen veel kinderen aan de schrijfstijl van Dave Eggers en de setting moeten wennen, het is echt net even anders dan andere boeken waarin dieren praten.
De vormgeving van het boek maakt het dan wel weer een aantrekkelijk boek, met een uitnodigende voorkant, diverse gekleurde bladzijden wanneer er een nieuw hoofdstuk begint en het hoofdstuknummer in diezelfde kleur. Ook vind je er diverse (bestaande) schilderijen van landschappen in waar hond Johannes door illustrator Shawn Harris een plekje in heeft gekregen.
Een ideaal voorleesboek voor kinderen vanaf een jaar of 10, vanwege de beeldende taal, maar eigenlijk ook een prachtig boek voor volwassenen om in te verdwijnen.