Een prachtig en tikkeltje ontroerend verhaal vol beeldende dromerige taal.
Dit boek bevat het aangrijpende verhaal over Ronke. Ronke is anders, ze is blind, maar dat blijkt eigenlijk pas wat later in het boek. Het verhaal speelt zich af tijdens de week dat Ronke een week bij sterrenwacht Dassenheide is (sterrenkamp). Ze is niet alleen dol op sterren en het heelal, maar houdt ook erg van hardlopen. Dat kan ze tijdens sterrenkamp goed doen in het observatorium, want buiten durft ze dat niet sinds ze op het strand een meisje omverliep dat daar gewond aan raakte. Ze rent hard, maar wel op één plek. Nouri is ook op het kamp en die vindt haar loopkunsten maar vreemd. Hij krijgt haar, als buddy zover om samen, eerst hand in hand en later los, op de hei te gaan hardlopen en Ronke probeert Nouri
ertoe aan te zetten naar zijn ernstig zieke opa te gaan in Kroatië. Zal Ronke weer gewoon hardlopen? Zal Nouri zijn opa nog kunnen ontmoeten?
Het verrassende eind is misschien iets te ver gezocht, maar verder een prachtig boek waarin je je zo enorm kunt inleven in Ronke. Je zit echt in haar hoofd. Ze neemt je mee haar wereld in. Een wereld van kleuren, horen en voelen met de nieuwste technische middelen die een blind iemand kunnen helpen.
Een echte Jef Aerts; prachtig taalgebruik en beeldspraak, haast poëtisch, soms wat dromerig. Dat zal niet elke lezer aanspreken, maar zo’n eigen schrijfstijl is natuurlijk wel fantastisch. Daarnaast schrijft Jef Aerts over onderwerpen die niet direct voor de hand liggen, ietwat zwaardere onderwerpen zoals anders zijn, maar dat maken het bij uitstek ideale boeken om voor te lezen en vervolgens het gesprek aan te gaan over het onderwerp. Het is niet voor niets dat Jef Aerts al eens een Zilveren Griffel heeft gewonnen met
Blauwe Vleugels; een erg goede schrijver! De illustraties van Marit Törnqvist zijn erg toepasselijk bij het verhaal.
Een zin die typerend is voor de pracht aan diepgang en beeldende taal: ‘Als fantasie je zoveelste zintuig is, dan is vriendschap je zoveelste zintuig plus één.’ Nadat Ronke zegt dat fantasie als een zintuig is, vult Nouri het aan met deze zin.