top of page

Bliksemkind van Hans Hagen


Een fenomenaal magisch boek, gebaseerd op een waargebeurd verhaal.


Het verhaal start in een hevige onweersbui, waarbij Yoko wordt geraakt door de bliksem. Ze ligt bewusteloos op de grond, Yoko's arm is stijf er zit geen beweging in terwijl de rest van haar lichaam slap is. Eenmaal thuis proberen Yoko's ouders, broertje en oma Nene haar bij zinnen te brengen. En dan ontdekken ze een steen in haar hand. Yoko gooit de steen weg, maar maar liefst drie keer, kaatst hij terug naar de hand van Yoko. De steen blijkt magisch, ze blijkt er mensen beter mee te kunnen maken en daar willen haar ouders en oma wel wat mee doen: geld verdienen! Want geld hebben ze niet (meer). Al snel weet iedereen dat Yoko iedereen beter kan maken. Er komen mensen uit het hele land en uiteindelijk staan er rijen mensen voor hun huis en vinden er vele genezingen plaats, maar het verdriet bij Yoko neemt met de dag toe, want dit wil ze niet de hele dag, elke dag doen, ze wil ook naar haar vriendin Gini. Haar familie en andere mensen uit haar dorp maken er gretig gebruik van en verkopen van alles aan de mensen in de rij: hun dorp komt tot bloei en tot leven. Maar zal Yoko dit volhouden? En misschien nog spannender: zal de magische steen dit altijd volhouden?


Als je dit zo leest, lijkt het een heel gewoon bijzonder verhaal, maar het verhaal is zo uniek vormgegeven, waardoor het uitzonderlijk bijzonder is. Je leest elk kort hoofdstuk uit verschillende perspectieven, bijvoorbeeld vanuit de steen, Djaja, Yoko, de bliksem, de emmer, etc. Het is ontzettend knap (en eerst even wennen) om eenzelfde verhaal vanuit heel veel verschillende oogpunten te belichten zodat je als lezer steeds iets meer te weten komt. De hoofstukken vullen elkaar aan of ze gaan soms even terug in de tijd, waardoor er overlap is met een vorig hoofdstuk, maar dan vanuit een ander oogpunt. Hierdoor begrijpt de lezer het verhaal nóg beter.


Het boek staat vol prachtig poëtische en korte zinnen. Bijvoorbeeld als het rijstveld vertelt over de vreselijke (onweers)bui.

'...duizenden druppels sloegen me.' En 'Al mijn barsten en scheuren, al mijn rimpels liepen vol.'


Bijna elk hoofdstuk is voorzien van een schitterend sprekende bladzijvullende illustratie en een bijzonder geïllustreerd teken dat slaat op het verhaal. Werkelijk prachtig vormgegeven door Martijn van der Linden.


Een enorme aanrader!

Recente blogposts

Alles weergeven
bottom of page