In dit boek staan veertig gewone dieren, zoals de muis, de mol, de wilde eend en de huisvlieg. Maar zijn deze dieren eigenlijk wel zo gewoon?
Bibi Dumon Tak beschrijft in dit boek juist de bijzondere dingen van gewone dieren. Zo kan de torenvalk ultraviolet licht zien, bestaat de regenworm uit een stuk of honderdvijftig ringetjes die allemaal een eigen functie hebben en dat konijnen hun eigen kleffe poep opeten vanwege de vele voedingsstoffen die in hun poep zitten. Dit zijn alleen nog maar wat voorbeelden, maar voor alle veertig valt wel iets bijzonders op te merken. Heel fijn dat Bibi Dumon Tak ons de waarde van elk dier weer even goed laat zien door de interessante weetjes over deze dieren.
De schrijfwijze is erg pakkend. Als Bibi Dumon Tak bijvoorbeeld schrijft over de egel, is de woordkeuze erg sterk. En juist dat is de kracht van dit boek; die originele manier van schrijven die de lezer letterlijk aanspreekt.
'We hebben het hier toch over het meest onaaibare dier dat er op vier poten rondloopt. Zelfs als hij zich oprolt en als zijn scherpe stekels op ons richt zeggen we: 'Ach, kijk nu eens wat schattig!' Liefde maakt stekeblind.
Elk dier heeft een bijzondere zwart-wit illustratie, met daarbij de naam van het dier. Dit maakt het een aantrekkelijk boek. Verder staat er bij sommige dieren een klein stukje tekst waarbij verwezen wordt naar eerdere dieren: 'nog even over die krachtpatserige zeester.'
Je zou elke dag een verhaal van een dier kunnen voorlezen, nadat je hebt geïnventariseerd of kinderen of je kind weet wat bijzonder zou zijn aan een van de gekozen doodgewone dieren. Zouden kinderen nog meer dieren kunnen bedenken die zo bijzonder zijn? Wat maakt een dier uniek?