Sanne te Loo
​Door 'Minoes' en 'Zwerftocht van een trollenkind' begreep ik pas hoe geweldig lezen kan zijn en hoe heerlijk het is om in andere werelden rond te dwalen.'
Al 25 jaar is Sanne te Loo illustrator. Grote kans dat je al eens iets van haar in handen hebt gehad; ze heeft inmiddels al meer dan 40 boeken geïllustreerd, waarvan de meeste boeken zijn die geschreven zijn door een ander. Je zou haar werk kunnen kennen van diverse boeken. Ze maakte illustraties voor het boek 'De duik' van Sjoerd Kuyper en voor 'Er lag een trommeltje in het gras' van Edward van de Vendel. Twee boeken waar de auteurs prijzen voor kregen. Ook maakte ze de illustraties voor 'Brons' van Linda Dielemans, een boek dat genomineerd was voor de Woutertje Pieterse Prijs in 2023. Een ander boek dat ze samen maakte met Linda Dielemans, 'Koningsspel', stond op de shortlist van de Thea Beckmanprijs. Zelf won Sanne een Zilveren Penseel, namelijk voor 'Dit is voor jou' en ze won een Bronzen Penseel voor 'Tintelvlinders en pantoffelhelden'.
​
Over haar eigen jeugd is ze heel duidelijk als het gaat om lezen: 'Gelukkig waren er al mooie prentenboeken in mijn jeugd, anders was ik nooit gaan lezen. Ik had als kind moeite met lezen en ik las echt van plaatje naar plaatje.' Ze kwam dus niet door een boek zonder plaatjes, totdat ze 'Minoes' van Annie M.G. Schmidt las en 'Zwerftocht van een trollenkind' van Rita Törnqvist-Verschuur. 'Door die boeken begreep ik pas hoe geweldig lezen kan zijn en hoe heerlijk het is om in andere werelden rond te dwalen.' Naast haar het maken van illustraties, verdwijnt ze nog steeds graag in een boek, werkt ze in haar tuin in Leersum, houdt ze van dansen, mode en kunst, van haar twee volwassen kinderen en natuurlijk van haar man die ook schilder is en…ze houdt ook van haar twee siamezen.
Na het afstuderen aan de Kunstacademie te Breda (de Academie voor Beeldende Kunsten Sint-Joost) in de richting mode-illustratie, is Sanne met haar tekeningen bij uitgeverij Lemniscaat terechtgekomen. Daar was hun oog gevallen op een tekening van een vos die ze had gemaakt. Ze kreeg meteen een proefopdracht; ze maakte een klein prentenboekje naar een verhaal van Hans Christiaan Andersen. Daarna mocht ze een ‘echt’ prentenboek illustreren, 'Ping Li en zijn vlieger', een Chinees verhaal waarvoor ze een maand door China is getrokken. Om haarzelf daarna aan het werk te houden, is ze eigen verhalen gaan schrijven voor haar prentenboeken, maar helaas komt ze daar nu niet meer aan toe.
Als Sanne werk toegestuurd krijgt van een uitgever, leest ze eerst het verhaal. Ze kijkt dan meteen of er beelden in haar hoofd verschijnen. Krijgt ze geen inspiratie van het verhaal, dan geeft ze de opdracht terug. Toch illustreert ze vaak genoeg boeken die over een onderwerp gaan waar ze niets van af weet: 'boeken zoals de bronstijd, de middeleeuwen of wedstijdschaatsen hebben vooral mijn belangstelling, omdat het onderzoek vooraf aan het schetsen zo leuk is.' Dat onderzoek bestaat vaak uit het zoeken naar beeldmateriaal en informatie op het internet, uit boeken en uit de bieb. Dat helpt al veel. Maar soms gaat ze op reis, zoals bij de reis door China voor het boek 'Ping Li en zijn vlieger' en naar Curaçao voor 'De Duik' van Sjoerd Kuyper. Voor het boek over Cristóbal Balenciaga heeft ze het museum in zijn geboortedorp Getaria in Spanje bezocht en samen met Linda Dielemans heeft ze 'The Lewis Chessmen' in Londen bekeken voor het boek 'Koningsspel'. Na de fase van het onderzoeken, komt ze vol inspiratie thuis. Ze zoekt vervolgens de hoofdpersonen en ze maakt voor elke spread een schets met potlood. Na overleg met de uitgever en de schrijver werkt ze de schetsen uit met verf op papier.
Sanne schildert al heel lang met allerlei soorten verf en wisselt verschillende technieken af om het voor haar interessant te houden. Nu combineert ze verf met potlood en druktechnieken. Die ontwikkeling is mooi om te zien. Haar eerste prentenboek 'Ping Li en zijn vlieger' maakte ze met olieverf op linnen. Dat gebruikte ze namelijk ook voor de vele portretten die ze schilderde, dus dat was ze gewend. Daarna gebruikte ze aquarelverf met acrylverf. Nu gebruikt ze voornamelijk gouache verf gecombineerd met kleurpotlood en sjabloondruk.
De illustraties van Sanne te Loo zijn een feest voor het oog. Er valt veel te zien en haar werk heeft een echt eigen handschrift wat je voornamelijk herkent aan de zachte kleuren en het soms wat dromerige karakter van de prenten die zorgen voor een verrassend goede, lieflijke sfeer. En let eens goed op de ogen van al haar illustraties. Die zijn typerend mooi en nagenoeg hetzelfde in al haar werk. Als je haar werk naast elkaar legt, kun je goed zien dat de prenten van haar hand komen. Zo heeft ze veel aandacht voor het individu, speelt ze veel met licht en donker en stopt ze veel emotie in de personages.
​
Het gaat te ver om al haar boeken hier te bespreken. Ik licht er een aantal uit.
Een bijzonder boek is 'Tintelvlinders en pantoffelhelden'. Een dichtbundel met gedichten van diverse auteurs; gedichten die allemaal één ding gemeen hebben: ze gaan over emoties. De illustraties zijn prachtig; betoverend, speels en lieflijk waarin de emoties erg mooi naar voren komen en dat komt niet alleen door het rustige, warme kleurgebruik. Bij elk gedicht straalt de hele illustratie zoveel uit, waardoor elk detail heel goed passend is bij het gedicht. Ook passen de illustraties in deze bundel heel goed bij elkaar: in elk gedicht speelt een dier de hoofdrol (meestal een hond of kat). Het geeft net een iets mooiere dimensie aan de gedichten.
​
'Koningsspel' is een boek dat Sanne maakte met Linda Dielemans. Een avontuurlijk boek dat je meevoert door de prachtige zinnen en mooie beschrijvingen van Groenland naar Noorwegen in de middeleeuwen. Maar niet alleen de beschrijvingen en prachtige zinnen maken dit een aanrader. Juist ook de vele illustraties die Sanne maakte, maken dit boek bijzonder prachtig. Je waant je echt in vroegere tijden. Vooral de schaakstukken die ze illustreerde zijn erg bijzonder. De grote en kleine illustraties zijn dromerig mooi en zijn heel passend bij de tijd en sfeer van dit verhaal. Ook de prachtige, kleine, gedetailleerde tekeningen aan het begin van een nieuw hoofdstuk zijn het noemen waard. Heel sierlijk en gedetailleerd.​
​
Een geheel ander boek waar Sanne illustraties bij maakte is 'Als vogeltjes gaan slapen'; net verschenen (sept.2024). Een bundel vol versjes van Annie M.G. Schmidt; versjes die de mensen wel kennen, maar toch is het een verfrissende en verrassende bundel, vanwege de sfeervolle illustraties van Sanne te Loo. Elk versje heeft een passende, grote illustratie of (meerdere) kleinere illustraties. De warme, zachte tinten, de krachtige en warme uitstraling en de liefelijkheid spatten van de bladzijden af. Bij een aantal versjes overheerst het dromerige karakter, zoals bij 'De regenworm en zijn moeder', ''s Avonds laat' of 'In de wei'. Illustraties om in weg te dromen of zo zoet dat het puur genieten is. Niet té zoet, zeker niet, precies passend bij de lading bij het versje. En dat is een knap staaltje werk.
​
​
​
​
​
​
​
Het prentenboek dat Sanne maakte bij een tentoonstelling over ontwerper Cristóbal Balenciaga is voor haar extra bijzonder: 'Zijn ogenschijnlijke eenvoudige kledingstukken zitten technisch zo goed in elkaar, ik hou enorm van zijn gedrevenheid en vakmanschap.' Om hem recht te doen is ze naar het Balenciaga Museum in Getaria gegaan, heeft ze zijn geboortehuis daar gevonden en zijn graf bezocht. Uiteraard heeft ze alles gelezen wat ze maar over hem kon vinden. Voor de opening van de tentoonstelling lukte het haar zelfs om een zwart jasje te kopen, nog door hem zelf ontworpen en ruim 70 jaar oud, maar nog steeds in perfecte staat. En wonderbaarlijk, het paste haar precies. Ze besefte toen dat ze niet dichter bij Balenciaga kon komen en dat ontroerde haar. De laatste tekening in het boek is haar favoriet, de witte jurk, eenvoudig van vorm, op de donkere achtergrond met Spaanse motieven: 'Ik weet hoe moeilijk hij was om te maken.'
Haar eerste boek dat ze illustreerde is 'Ping Li en zijn vlieger' en haar nieuwste werk dat net verschenen is, is 'Als vogeltjes gaan slapen', maar er verschijnt binnenkort meer. Zo verschijnt eind oktober (2024) 'Ludas en Bontje' dat ze samen met Jan Paul Schutten maakte.
​
Ze wil nog ontzettend graag een grappig prentenboek maken met Tjibbe Veldkamp. Dat stond al jaren op haar verlanglijst. Die wens lijkt uit te komen, want daar is ze nu net aan begonnen. Nog even geduld!
